09-08-2011
We werden ‘s middags heel luxe thuis opgehaald door onze ouders. In Utrecht geld gewisseld en toen Jolanda er was gegeten en dan maar wachten op die trein.
10 minuten voor vertrek bleek de trein toch van een ander spoor te vertrekken. Daar kwam hij vlak achter een andere trein aan en iets te laat. We stonden bijna aan de achterkant van de trein, maar moesten een paar 100 meter naar voren lopen naar onze coupe.
Eenmaal daar dachten we nog uitgebreid afscheid te kunnen nemen, maar de conductrice begon naar ons te roepen en haastig zijn we ingestapt. Zwaaiend naar ouders en Jolanda, ging de deur dicht. Ik kon nog net op tijd roepen dat mijn rugzak nog aan Jolanda's schouder hing en in paniek rende de conductrice met mijn rugzak naar achteren. Van achter kwam er een ‘provodnik' aan met (gelukkig!) mijn rugzak en maakte mij nog even flink duidelijk dat als we een fluitsignaal horen we direct in moesten stappen!
We namen plaats in onze coupe; erg compact, er zijn 3 zitplaatsen naast elkaar waar een bed van te maken is en daarboven kunnen nog 2 andere matrassen uit de muur gehaald worden. Nadat we onze coupe hadden verkend, gingen we op zoek naar een restauratie. Morgen moeten we natuurlijk ontbijten en dineren in de trein.
We hebben een paar honderd meter door de smalle gangetjes van de trein gelopen en kwamen enkel wat keukentjes tegen waar je kokend water kon krijgen en eventueel (als dit nog niet op was) wat chips en koek. Heel wat verschillende soorten coupes tegengekomen en hierdoor kwamen we tot de conclusie dat we eigenlijk een heel luxe coupe hebben ?.
Onderweg stond een groepje Nederlanders op de gang die op weg waren naar een festival in Praag. Halverwege wordt de trein in tweeën gedeeld en hun deel gaat richting Praag. Ze hebben nog een tijd bij ons in onze coupe gezeten, maar door de angst dat onze treinstellen ergens losgekoppeld zouden worden en niemand precies wist waar, hebben we rond 1 uur 's nachts afscheid genomen.
Daarna hebben we aan onze ‘provodnik' gevraagd om de bedden tevoorschijn te halen; helaas is het niet mogelijk om dit zelf te doen, aangezien je hier een sleutel voor nodig hebt.

10-08-2011
De volgende dag bleek er een ander treinstel aangekoppeld te zijn, met een restaurant! Heerlijk ontbeten, met uitzicht op het Poolse landschap.
In de namiddag kwamen we bij de grens met Belarus. We waanden ons meteen in oud Rusland. 4 verschillende uniformen, 4 keer de vraag of we niets in te voeren hadden, de gegevens die we thuis al op de visa hadden ingevuld nogmaals invullen en veel autoritair gedrag. Aan deze grens werd ook meteen het wielenstel, de koppelingen tussen de wagons en (paniek!) onze heerlijke restauratiewagen, vervangen.
Bij elkaar hebben we zo'n 4 uur stil gestaan. Tussendoor waren we op zoek gegaan naar wat te eten(niet gevonden) en er liepen wat oude dames rond op het perron met gevulde tassen. Toen Pim een biertje wilde kopen, klampten ze Pim aan en probeerden nog wat andere lekkernijen aan hem te verkopen voor veel ?.
Rond 9 uur (Belarus-tijd) reden we weer en hadden we toch honger. We hebben rond gevraagd waar we konden eten en er bleek 8 wagons verder een andere restauratiewagen te zijn aangekoppeld. Wij erheen, om de Belarusse keuken te proeven.
Aldaar was er een dame die zei engels te spreken, maar dat niet deed. Soep kende ze wel, potatoe ook en chicken was geen probleem. Maar wel allemaal zo onduidelijk dat we dachten dat ze al die dingen in de soep had gedaan. Het was een stevige soep met vlees, aardappel en rode kool. Lekker, maar wat weinig als avondmaaltijd. Na navraag waren we nog niks wijzer, maar even later kwam er een heus hoofdgerecht: Platgestampte kip onder gesmolten kaas met slappe patat doordrenkt in vet (was verbazingwekkend lekker ?). Uiteindelijk weer goed gegeten dus.
Daarna nog geregenwormd, bij een bakkie koffie/thee. Morgen om 7 uur de wekker, 08.47 zijn we in Moskou!

11-08-2011
's Nachts vaak wakker geschud doordat de trein flink doorreed over in een wat minder perfecte staat verkerend stuk spoor. Pim kon zich nog nét aan zijn bedje vastgrijpen en Annemieke sliep er maar nét doorheen(knap!).
We waren ook voor de wekker wakker, wat vrij uniek is. Begonnen met alles in de tassen stouwen en toen dat klaar was ontbeten met wat we bij ons hadden. Liga's en frankfurters gaan best samen.
Om een uur of 10 kwamen we aan in Moskou.

Wordt morgen vervolgt!

Groetjes van ons.