13-08-2011

Rond 23.00 uur zijn we bij de trein aangekomen (van dit station vertrekken alle transsib treinen) en rond 23.15 mochten we de trein in. Deze coupe is weer anders dan in de vorige trein. Dit is een 2 persoons coupe met 2 banken/bedden tegenover elkaar. En TV! Het is heel anders (veel luxer) dan we in gedachten hadden, zeker na het zien van wat filmpjes over de Siberië express op Youtube.

Nadat we ons geïnstalleerd hadden, nog even buiten de trein gewacht, aangezien het binnen erg warm was omdat de airco pas aanging tijdens het rijden. Zo hebben we nog van een mooie onweersbui boven Moskou kunnen genieten. Om 23.45 vertrok onze trein. In dit treinstel zitten wat Duitsers, Engelsen en voornamelijk Russen. Onze buren zijn Duitsers en boden ons een bekertje champagne aan, omdat Dirk jarig was vandaag.

Even door de trein gelopen. Tussen de rijtuigen zit een harmonica waar je doorheen kan lopen. Je kan langs het looppad naar de rails kijken en tijdens het rijden bewegen de rijtuigen ten opzichte van elkaar en moet je dus op het goede moment overstappen om niet tussen de rijtuigen door op de rails te vallen en vermalen te worden tussen de wielen te struikelen over het opstapje.

Nog even een spelletje gedaan en lekker gaan slapen. Bedden zijn lekker lang en net niet te hard.

14-08-2011

Erg goed geslapen vannacht, we hebben niet eens gemerkt dat er twee tussenstops geweest zijn. We zijn op zoek gegaan naar de restauratiewagen en onderweg weer hele andere coupes gezien (van 4-persoons tot een soort slaapzaal coupe). In de restauratiewagen werden we bediend door een Russische dame (die natuurlijk geen woord Engels sprak, blijft leuk, met handen en voetenwerk iets duidelijk proberen te maken). Ongeveer een kwartier nadat ze onze bestelling had opgenomen (ze had het erg druk met kletsen met /schreeuwen tegen haar collega’s GTST is er niks bij haha), kwam ze vertellen dat Pim iets anders moest bestellen. Annemieke’s eten was ondertussen al op tafel gezet. Na een half uur kwam Pim’s eten ook J. Lekker was het wel.

Rond 15.45 hadden we een stop van zo’n 20 minuten. We hebben wat eten en drinken gekocht bij de “Babouchka’s”. De dames zijn een stuk rustiger dan de vorige keer, bij de grens naar Belarus. Afdingen was er niet bij, van 60 naar 50 roebel lukte niet. Nu probeerden we het bij bier, misschien lukt het bij zelfgemaakte dingen. En ach, €1,50 (60 roebel) voor een halve liter bier op een station is goed te doen. Volgende stop toch weer een poging doen, al is het maar voor de sport. Worstenbroodjes en nog twee broodjes gekocht voor morgenochtend.

’s Avonds dineren in de restauratiewagon. Bij het eten kreeg Annemieke cola in een flesje en dit was ook handig om mee naar de coupe te nemen, dus meteen 2 flesjes besteld. Ze waren allebei lekker warm en prikloos, mmm… Pim had iets met beef/kaas/aardappel en Annemieke steak. Beide met komkommer, paprika en tomaat. Smaakte heel goed. Er zat wel weer een half uur tussen de gerechten. Misschien wel gewoon de beperkingen van een kleine keuken. Het werd zover we het konden zien wel allemaal ter plekke gemaakt, geen magnetron gezien.

Toen we het eten net achter onze kiezen hadden, stopten we bij een station. Gekeken of er wat lekkers te koop was, maar dat was niet het geval. Omdat Annemieke’s maaltijd niet zo groot was nog een bakje noedels gegeten.

Weer onderweg aan de wodka jus en het Kolonisten van Catan dobbelspel en daarna naar bed.

15-08-2011

Geen hoofdpijn en de fles wodka was nog best vol, dus we hebben ons gedragen gisteravond. Bij het ontbijt bleken de 2 niet-worstenbroodjes vol kool(denken we) te zitten. Eigenlijk voor het eerst dat we iets niet zo lekker vonden. Kan gebeuren. Worstenbroodjes waren wel erg lekker. Noedels erbij gemaakt en een blik frankfurters opgewarmd. Werkt goed; blikje afgieten, heet water erin, even wachten en smikkelen.

Bij de volgende stop waren er geen babuschka’s, alleen stationswinkeltjes (soort kiosk, alleen helemaal vol gepropt met koopwaar). Fles cola (lauw maar deze keer met prik!!) gekocht en jus voor de rest van de wodka. Annemieke heeft vandaag ook nog kleren gewassen. Verspreid door de coupe hangen nu kledingstukken te drogen J

Na de stops gaat onze provodnik vaak vlijtig stofzuigen, kleedjes rechtleggen, gordijntjes weer dichttrekken (die wij opzij hebben geschoven om naar buiten te kunnen kijken) en wc’s schoonmaken, dus gelukkig is hij erg gesteld op een schoon rijtuig J

Op een station ontbijt gescoord; worstenbroodjes (anderen dan de vorige keer) en gewoon brood.

Bij diner van vandaag viel de keuze op tweemaal steak en gebakken aardappels. Zonder drinken, want we hadden de bodem van onze voorraad roebels in zicht en het drinken in het restaurant was toch niet te #@#&^%*. Bij het betalen dachten we dat er te veel was gerekend. Bleek dat we niet naar de prijzen, maar naar de gewichten hadden gekeken. Ook bleek er al 15% fooi bij te zitten (stond netjes in het Russisch op de kaart). Viel even tegen, want daar hadden we de andere keren dus geen rekening mee gehouden en nog eens extra fooi gegeven! Niet dat daarvan de Russische gezichten op standje vrolijk gingen…

De treinen rijden in heel Rusland op Moskou tijd. Irkutsk ligt een paar tijdzones verderop, daar is het 4 uur later dan in Moskou. Tot nu toe leven we in Moskou tijd. Het wordt dus steeds vroeger donker en licht voor ons. Omdat de trein om 02:30 Moskou tijd aankomt in Irkutsk en het daar dan 06:30 is, leek het ons handig morgen te beginnen met Irkutsk tijd aanhouden. Leverde een kort nachtje op, aangezien we pas om 01.00 uur (Moskou tijd) gingen slapen.

16-08-2011

Om 03:30 stopte de trein en het zonnetje was al op (hoewel het daar maar 14 graden was), dus daar werden we wakker van. Dat was in Moskou tijd, dus 7:30 Irkutsk tijd. Pim vond dit het moment was om van tijdzone te veranderen en bleef wakker. Annemieke probeerde nog even wat te slapen (aangezien dit betekende dat we nog maar 2,5 uur hadden geslapen...).

Om half 11 Irkutsk tijd (dus half 7 Moskou tijd) hebben we ontbeten met koffie/thee, worstenbroodje en appel.

Het landschap wordt nu wat glooiender en we maken wat meer bochten. Verder blijft het uitzicht redelijk constant; veel weiland en bomen (vooral veel berken). Ook zien we al de hele weg flink veel wolken (en af en toe regent het ook). Op dit moment zijn we zo’n 4000 km van Moskou verwijderd en hebben we nog 14 uur in de trein te gaan.

Op een station chips en ontbijt voor morgen gekocht in een kioskje. De verkoopster was erg ongeduldig en leek zeker niet blij met ons als klant. Eerder boos dat we het waagden iets te kopen. Ze duwde Annemieke zelfs weg toen we even moesten zoeken naar de goede hoeveelheid geld(we dachten het in muntjes te hebben, kwamen toch net te kort en pakten de briefjes erbij). Ze wilde blijkbaar een andere klant helpen, terwijl wij zochten. Op zich prima, maar de grofheid en onbeschoftheid waarmee dat ging was niet normaal in onze ogen(zelfs niet voor Russen J). Toch betaald, deels verbazing en deels geen zin om nog een keer in de rij te staan bij een andere kiosk. Verbazing ook om het contrast met de babuschka’s, die juist de tijd nemen om iets te verkopen/heel beleefd zijn. Hele belevenis weer, ze blijven ons verbazen die Russen. Maar we hebben ontbijt en échte Lay’s chips.

Onze laatste avondmaaltijd in deze trein: Griekse salade + halve kip en salade + patat. Van te voren uit gerekend wat we konden besteden. We kregen een mandje brood, hoort bij de salade dachten we. Bleken we die apart af te moeten rekenen. Ook had Pim zich verkeken in de prijs van zijn gerecht. Samen zorgde dit dat we toch wat roebels tekort kwamen :o Gelukkig waren ze met een dollar erbij ook tevreden.

Nog even geprobeerd of alles nog in de tassen past, spelletje gedaan, wodka + chips op gemaakt en ons mandje in gegaan.

17-08-2011

De wekker stond op 1:30 Moskou tijd, een uurtje voor aankomst in Irkutsk. We waren druk aan het inpakken, toen de conducteur kwam kijken of we wakker waren. Geen kans om ons te verslapen dus. We waren mooi op tijd klaar. We bleken voor koffie/thee te moeten betalen(in de vorige trein niet). Dit maar als haar fooi beschouwd. Als we de stofzuigende provodnik nog hadden gezien, hadden we hem nog fooi gegeven, deed erg zijn best, maar ws lag hij lekker te slapen. Op het perron stond dit keer een jongedame met een bordje met onze namen.

Irkutsk bereikt!