Thuis

Beijing 2

29-8-2011

Onze laatste excursiedag was naar het zomerpaleis. We hebben daar een boottochtje gemaakt en rond 1 uur gingen we lunchen. Erg grappig wasdat er weer een verkoopact gehouden werd na de lunch. Ze gingen ons laten zien hoe parels uit de oesters gehaald werden en hoe je echt van nep kan onderscheiden en daarna werd er vragend naar ons gekeken; 'How much' en 'How many', maar ze hebben in elk geval met echte Nederlanders kennis gemaakt.

Na de lunch zijn we naar het theater gegaan met een acrobatenvoorstelling. Ze zijn erg lenig! Na de voorstelling zijn we met de metro richting hotel vertrokken; in de SPITS! Geweldig om mee te maken;we moesten ons naar binnen wringen en een halte voordat je eruit moest, moest je al aan je medereizigers duidelijk maken dat je er uit wilde.Rond 19.00 kwamen we aan op plaats van bestemming en gingen we met Chen en een vrouwelijke collega van hem (die volgens hem een horse-face had) naar ons restaurant.

Ditmaal was het de hotpot; een soort fondue. Na wat heen en weer gemopper in het Chinees, omdat Chen vond dat het te lang duurde, kregen we te eten en namen we afscheid van Chen (hij zou ergens anders gaan eten). We hadden die avond nog met Karla en Henrika afgesproken, aangezien het voor hen de laatste avond was. Bij hen op de kamer een kopje koffie/thee gedronken en afscheid genomen.

30-08-2011

De volgende dag was onze vrije dag. We zijn met de metro naarBeijing Zoo gegaan. Onderweg nog wat geld gepind, maar helaashad Annemieke een bedrag met een 'nul' teveel gepind, dus moesten we op zoek gaan naar een bank om wat geld terug te laten storten. Bij de metrohalte van BeijingZoo uitgestapt en doorgelopen om op zoek te gaan naar een bank. Zokwamen we ook in een achteraf buurtje, waarniemand Engels sprak. Uiteindelijk een bank gevonden, maar ook hier sprak niemand Engels en ze begrepen niet wat we bedoelden. We hebben maar besloten om dan maar met wat meer geld op zak naar de dierentuin te gaan.

Chen had ons al gewaarschuwd; de pandaberen lagen allemaal te slapen. Gelukkigvoor hen zagen hun hokken er goed uit met veel groen. Helaas hadden andere zoogdieren in deze dierentuin minder geluk; er was geen water en groen te bekennen en ze zaten allemaal treurig te kijken of waren aanhet ijsberen. Heel erg om te zien!Aquaworldwas een apart gedeelte in de dierentuin (net zoiets als in Blijdorp) en dat zag er allemaal wel heel mooi uit. Rond spitstijd zijn we weer met de metrorichting hethotel gegaan. Het was weer erg knus.

Tegenover het hotel ligt een warenhuis en daar hebben we ons avondeten gegeten; crepesmet banaan/aardbeien slagroom en ijs!

31-08-2011

De volgende ochtend werden we om 07.30 opgehaald door de chauffeur en rond 08.45 waren we op Beijing Airport. Daar onze bagage gewogen, geld omgeruild naar Euro’s en in de rij gaan staan om in te checken. Bij het inchecken werd Pim z'n tas van de band gehaald en moest hij de verdachte waar uit zijn tas halen. Gelukkig waren het maar Matroesjka's. Onderweg naar de gate kwamenwe Niels en Nana nog tegen, die rond hetzelfde tijdstip met Aeroflot vertrokken. Om 10.20 zaten we in het vliegtuig. Helaas hadden we een vertraging van ongeveer een half uur bij het opstijgen, aangezien een ander vliegtuig een vogel in z'n motor had gekregen, op de baan waar wij op gingen stijgen. Men ging eerst even kijken of er stukjes vogel of vliegtuigmotor op de baan lagen. Rond 15.30 Nederlandse tijd zijn we geland. Jan en Agnes stonden ons al op te wachten met bloemen! Nu op naar huis!

Beijing

27-08-2011 en 28-08-2011

Vanaf 9 uur op pad, hele dag overal heen gereden met Chen, onze privé taxichauffeur(Mr Wu), Karla en Henrika. Beetje decadent, maar o zo makkelijk.

Te veel gezien om op te noemen; o.a. natuurlijk de muur, de verboden stad, een riksjarit door een hutong(oude wijk, beetje wat bij ons een arbeiderswijk is) en de opera.

De muur was heel geweldig, alleen al het gevoel dat je nu toch echt op DÉ muur staat. Opera was niet aan ons besteed helaas, zelfs opera “kenner” Karla vond het vreselijk kattengejank… Maar we hebben het toch maar weer meegemaakt.

We werden overal nagekeken, bijna alle andere toeristen zijn Chinezen die van het platteland komen en vakantie vieren in Beijing en geen Westerlingen gewend zijn. Heel grappig, aan alle kanten stopten mensen om ons te bekijken en om te vragen of we met ze op de foto wilden. We voelden ons net filmsterren!

Op de Chinese markt onze afdingkunsten getest, als je er een beetje inkomt betaal je maar een tiende van de prijs op het prijskaartje. Alleen al leuk om gewoon te doen. 1 grote chaos op de markt, je wordt soms zelfs aangeklampt door de verkoop(st)ers van de vele kraampjes die allemaal dezelfde spullen verkopen. Inclusief achter je aan lopen als je wegloopt en toch weer een iets lagere prijs naroepen. Heel bijzonder. Of irritant als je gewoon even wilt kijken. Als je je blik een kant op wendde, werd er meteen geroepen; “How much?” of “Miss/Mister, you want to buy this beautiful …?”

Het zijn drukke dagen, we zijn net terug in de hotelkamer waar we vanochtend om half 9 vertrokken en het is nu half elf ‘s avonds. Vandaag weer gegeten met Henrika en Karla in een traditioneel Chinees restaurant (helaas (vindt Pim) serveren ze geen hond/kat of rat in Beijing). Daarna lekker koffie met iets lekkers genomen bij een coffeeshop in het warenhuis dat tegenover ons hotel zit.

Morgen onze laatste excursiedag zonder Karla en Hendrika, het is morgen hun laatste dag en die hebben ze vrij, net als wij overmorgen een vrije dag zullen hebben.

Ulaan Bator - Beijing

25-08-2011

Om 6 uur zou ons busje naar de trein klaar staan, dus 5 uur de wekker gezet. Heerlijk fris en fruitig, na een ijskoude douche, tasjes volproppen en ontbijten dus. Dit was dezelfde soort trein als naar Ulaan Bator, een Chinese dus.

We zijn door de Gobiwoestijn gereden. De woestijn was erg groen, maar weinig echte zandvlaktes gezien. Onderweg eten gekocht met dollars, alles was 2 dollar (fles cola etc). Restauratie was Mongools en de bediening (heel “gezellig” weer) op z’n Russisch. We zaten met dezelfde groep Nederlanders in de trein als in Mongolië. We wilden Tiger bier(smaakte beter dan het standaard bier) en dat was volgens de serveerster op. Even later kreeg de tafel achter ons Tiger bier! Uiteindelijk kregen we 1 Tiger bij 4 gewone biertjes.

Eten besteld; de goulash was op, dus schnitzel werd het. Even na het bestellen zette de serveerster op de tafel naast ons ‘gereserveerd’ kaartjes. De mensen die er zaten vroegen vanaf hoe laat en dat was nu. Opstaan en wegwezen dus. Duurde wel lang voor we eten hadden, maar smaakte goed. Het leek erop dat de serveerster het te druk had, alsof ze niet op een vol restaurant gerekend had.

We zaten blijkbaar ook aan een gereserveerd tafeltje, want de serveerster zette er(zonder iets te zeggen) een kaartje op. We zaten nog te eten. Dit kaartje onder het tafelkleed verstopt, maar toen kwam er weer een nieuw kaartje, van een andere reisorganisatie. Dit exemplaar op de tafel naast ons gezet, maar we kregen al snel weer een nieuwe. Na nog twee keer gaven we het op en bleven maar gewoon zitten. Inmiddels was het eten op, maar ons biertje nog niet. Even later kregen we (ongevraagd) de rekening en zijn we vertrokken.

Rond 19.00 ’s avonds bij de Chinese grens aangekomen. Allerlei papiertjes in moeten vullen (voor het verlaten van Mongolië, binnenkomen van China en of we iets aan hadden te geven aan de douane) en natuurlijk de paspoort controle. Daarna werden we een hangar ingereden en werd het onderstel vervangen(zelfde als in Belarus). Dit heeft ongeveer tot 00.00 geduurd, maar toen waren we al in slaap gevallen.

26-08-2011

Vannacht goed geslapen en ook vrij lang kunnen slapen. Toen we wakker werden konden we China bij daglicht zien. Erg mooi, we reden dwars door de hoge bergen! Het is erg bewolkt in China, maar tegelijkertijd warm. Rond 14.45 kwamen we aan op Beijing station en hebben we afscheid genomen van de groep Nederlanders. We zitten nog wel met Karla en Henrike in hetzelfde hotel. Onze gids Chen heeft ons, samen met de op een-na-beste chauffeur van China Mr. WU (volgens Chen, en de beste chauffeur ligt in het ziekenhuis, hahaha), bij het hotel afgezet.

Erg groot hotel midden in het centrum van China. We hebben een WARME douche!!! Verder is de kamer ook prima. Vanavond gaan we weer wat eten in de stad met Karla en Henrike. Morgen begint om 09.00 onze excursie naar het Plein van de Hemelse Vrede en de Verboden Stad.

Mongolie

Mongolië – Gerkamp

Toen we wakker werden gemaakt door onze provodnik, zagen we een landschap met veel bergen en hier en daar gertenten met rondgrazend vee. De trein was iets vertraagd en rond 07:15 kwamen we op het treinstation van Ulaan Bataar aan. Een Mongoolse vrouw stond al klaar met een bordje van Tiara tours. Ze sprak zowaar Engels! Ze bleek Bambi te heten en onze gids te zijn. We zijn samen met in totaal 14 Nederlanders in een busje naar het Gerkamp gereden.

Het gerkamp ligt in een nationaal park. Tiara heeft hier een resort laten bouwen, maar aangezien ze verplicht waren om een Mongoolse opzichter aan te nemen(dat was wat ze vertelden), zijn het hotel en de vakantiehuisjes na 4 jaar al in zeer slechte staat(gedeeltelijk op instorten). Toch zijn de gebouwen in de stad wel ok, dus ze kunnen het wel.Er stonden een aantal 4-persoonsgertenten en na de bekendmaking van de indeling hebben we de tassen in de tenten gezet en de tent geïnspecteerd.

De binnenkant van een gertent is zeer kleurrijk, deze kleuren hebben ieder een betekenis.Oranje en geel voor de zon, rood voor het vuur enzovoorts. De bedden zijn zo hard als een plank, maar gelukkig lagen er een aantal dekens op om de ondergrond iets zachter te laten aanvoelen.

Buiten, in het midden van het kamp staat een prieeltje, dat veelvuldig gebruikt is om lekker bij elkaar te zitten. Aangezien de douches van het toiletgebouw geen warm water hadden, mochten we de douches in het (leegstaande) hotel gebruiken. Dit was trouwens nog steeds geen garantie voor een warme douche.

Rond 1 uur met de hele groep geluncht in het hotel. De lunch is hier de hoofdmaaltijd en we kregen rijst met gehaktballen en patatjes. Na de maaltijd gingen veel mensen een tukkie doen. Pim is met 2 anderen de bergen ingegaan en Annemieke is gaan boogschieten en heeft kamelen geknuffeld (die vonden dat niet zo fijn…). Rond 7 uur was het avondeten ook weer gezamenlijk in het hotel. Na het eten werd de bar (grotere gertent) geopend en nog gezellig nagepraat.

De volgende ochtend werden we gewekt door een grazend geluid; er stonden koeien tussen de gertenten te grazen! Vandaag zou er een lange wandeling plaatsvinden, maar Annemieke dacht dit niet helemaal vol te gaan houden en we zijn met zijn tweeën op eigen gelegenheid de bergen ingetrokken. Het was erg steil (dit is niet goed te zien op de foto’s) en na een flinke klim toch behoorlijk hoog de berg opgekomen. Op een gegeven moment begon het aan alle kanten van de bergen te regenen en te onweren, maar daar waar wij waren is het wonderbaarlijk droog gebleven. We hebben ongeveer 2,5 uur over onze tocht gedaan.

Bij terugkomst bleken de andere wandelaars al terug te zijn en zijn we in het prieeltje gaan zitten. De hele dag hebben er paarden gestaan bij de half ingestorte vakantiehuisjes van Tiara tours, waarschijnlijk om beschutting te zoeken. Verder nog een prairiehondje gezien, maar later zijn deze beestjes ook bij een aantal in de gertenten gespot.

Om 6 uur zijn we naar een nomadenfamilie gereden en zijn we bij hun in de gertent ontvangen. Daar hebben we een bakje Yakmelk gekregen en wat koekjes gekregen. Ook mochten we allemaal een snuifje nemen van wat snuiftabak. Daarna zijn we naar buiten gegaan om te zien hoe de Yaks (of koeien) gemelkt worden en degenen die wilden, mochten zelf ook melken, een kans die Pim meteen greep.

Om 7 uur weer met z’n allen in het hotel gegeten en daarna zijn de meesten op tijd naar bed gegaan, omdat we de volgende ochtend redelijk vroeg zouden vertrekken naar Ulaan Bataar. Van onze gertentgenoten hoorden we dat er spinnen gespot waren in onze tent, dus Annemieke ging met een ongerust gevoel slapen.

Ulaan Bator

Om 9 uur zijn we vanaf het gertentenkamp vertrokken naar de hoofdstad van Mongolië, Ulaan Bator. Hier woont ongeveer de helft van de Mongoolse bevolking, namelijk 1,3 miljoen mensen. Het is dan ook ontzettend druk met verkeer in deze stad en je ziet af en toe mensen met een mondkapje rondlopen. Ook weet men hier de claxon van de auto zeer goed te vinden en klinkt er voortdurend getoeter.

We werden nu in 2 groepen verdeeld: de mensen die een groepsreis hadden geboekt en de mensen die individueel hadden geboekt (zoals wij). Wel zouden we in hetzelfde hotel verblijven, maar de tour week iets van elkaar af. Na onze spullen afgeleverd te hebben in het hotel, zijn we door onze gids opgehaald met een busje, waarin (alweer!) een groepje van 4 Nederlanders zaten. Met hen zouden we de 2-daagse excursie gaan hebben.

We zijn naar een gertentenfabriek gegaan. Het was een braakliggend terrein met een gertent waar de familie zelf woonde en een heleboel hout voor de wandjes, vloer en het dakje. In Mongolië is bijna alles rond, omdat dat een symbool is voor het oneindige. Ook werken ze met precies dezelfde kleuren, welke allen een betekenis hebben. Op het terrein stond ook nog een gebouw, waarin de wanden, vloer en dakje handmatig geschilderd werden en waar de schapenhuiden verwerkt werden tot bruikbaar doek om de tent mee te kunnen isoleren.

Na dit bezoek zijn we gaan lunchen in een wokrestaurant. De koks maakten er een leuke show van. Na de lunch zijn we verder gegaan met onze tour: we hebben een (Boeddhistische/sjamanistische) tempel bezocht en naar een vilt-museum/winkel gegaan. ’s Avonds om 18.00 was een folklore show (waar de andere groep Nederlanders ook weer aanwezig was), erg leuk om te zien. Veel Mongolische cultuur en muziek werd hier uitgebeeld/gespeeld. Na een uur zijn we met het busje teruggebracht naar ons hotel, waar we met Carla en Henrika (hadden ook geen groepsreis) op zoek zijn gegaan naar een leuk restaurant in de buurt van ons hotel.

Na veel wikken en wegen een redelijk sjiek ogend restaurant uitgezocht, waar de bediening jammer genoeg geen Engels sprak. Pim en ik moesten tot 2 keer toe een andere salade uitzoeken en toen was het de vraag of ze ons begrepen hadden en we de salade wel zouden krijgen. We hadden namelijk al lang frietjes en Carla en Henrika hadden hun salade ook allang. Na ongeveer een uur bleek dat onze salade voornamelijk uit beef bestond. Het was erg veel en goed te doen.

Rond 10 uur hadden we met Martijn plus groep afgesproken bij het hotel, om uit te gaan. We zijn met z’n zessen per taxi naar een club (Strings) gegaan waar een bandje speelde en tijdens de pauze flinke dance muziek gedraaid werd. Na de nodige Vodka (jus) en … durfden we het aan om ons tussen het Mongoolse dansende publiek te begeven. Ze vonden ons allemaal erg interessant en het was erg leuk om tussen hen in te dansen. Pim heeft het zelfs nog voor elkaar gekregen dat er een Nederlands nummer gedraaid werd, waarop alle Nederlanders helemaal los gingen, namelijk…. Shalalie Shalala, (van het songfestival en daarvan de remix van Gabber Piet) Tja, je drinkt wat

’s Ochtends ging de wekker alweer erg vroeg; half 8! Na een zeer koude douche (wegens werkzaamheden doet het warme water het hier bijna een maand niet, gebeurt elk jaar) zijn we gaan ontbijten en werden we om 09.20 weer opgehaald door onze gids met een busje.

We zijn naar een klooster gegaan, waar we de Monnikenrituelen hebben kunnen volgen. Daarna zijn we naar een souvenirwinkel geweest en naar het historisch museum gegaan, erg interessant. Na het museum zijn we naar het grootste plein in Ulaan Bator gelopen, waar diverse standbeelden staan, onder andere van de Khan-familie en een strijder voor de democratie. Om 1 uur hadden we de lunch in ons hotel en de middag was vrij te besteden. Aangezien het slecht weer was (het onweerde) zijn we binnen gebleven en hebben we ons blogverhaal weer kunnen bijwerken.

Morgen op weg naar Beijing, laatste treinreis…

Irkutsk-Ulaan Bator

20-08-2011

3 uur de wekker. Heerlijk! Snel onder de douche, laatste spullen in de tassen en om 4 uur naar de receptie waar ons ontbijtpakket, Anna, het taxibusje en de chauffeur op ons stonden te wachten. 20 minuutjes rijden naar het station, waar de trein bijna meteen aankwam.

Dit is een Chinese trein. Er rijden 3 soorten(Chinees, Mongools en Russisch) treinen op het traject en de vorige was een Russische. coupe is Heel anders, we slapen nu boven elkaar en we hebben een badkamer. Weliswaar gedeeld met de coupe naast ons, maar toch. Airco ontbreekt maar we hebben een ventilator. Veel herrie en veel wind J De wc’s in de Russische trein hadden een vacuüm systeem waarbij alles bij het doortrekken een tank in werd gezogen. Die werd dan op het station geleegd met een slang in een tankwagen. De Chinese trein heeft een klepje dat open gaat bij het doortrekken waarbij je de rails ziet.

We zijn begonnen met een potje Kolonisten en toen lekker de nachtrust ingehaald. Ligt goed! Veel autofoto’s gemaakt vanuit de trein, door een vuile ruit, hopen dat er iets te herkennen valt voor de kenners.

Bij de grens aangekomen moesten we paspoorten en de immigration card inleveren die in een tas verdwenen. Daarna mochten we een uur de trein uit.

Op het perron met een aantal Nederlanders staan praten die ook in deze trein zitten, inclusief een groep met gids(Martijn, loopt stage bij Tiaratours), die in Mongolië hetzelfde programma hebben als wij. Ze komen direct vanuit Moskou met deze trein.

Er was ook en winkeltje naast het station, waar het stampvol was. We kregen de koelkast met flessen drinken niet open, bleek dat de dame achter de toonbank een afstandsbediening om die te ontgrendelen. Nog een aantal mensen ook aan de deur zien sjorren, op een gegeven moment lag er een flesje tussen de deur, zodat niet in het slot viel, werkt!

Toen een tijdje op het perron gestaan, tot we de trein weer in moesten. De coupe werd doorzocht, de plafondplaten in het gangpad moesten open. Speurhond kwam langs en we mochten weer een briefje invullen met paspootnummers etc.

Uurtje of 4 later ging de trein rijden en 2 minuten later stond hij weer stil. Briefje invullen(Dit keer met geld/bezittingen/invoerrechten/hoeveelheid tassen), paspoorten weer inleveren aan een meneer die ons best lang aanstaarde om goed te kijken of we wel op onze foto leken en de coupe werd doorzocht. We kregen de paspoorten weer terug van dezelfde meneer die deze keer van ons wegkeek bij het uitreiken. Daarna hebben we nog een tijdje stil gestaan, hebben we mannen in legeruniform met zakken kool en aardappelen zien sjouwen en weer terug zien rennen. Maar op een gegeven moment gingen we dan toch echt rijden.

Morgen om 6:30 komen we aan in Ulaan Bator.

Irkutsk

19-08-2011

De dag begon voor Annemieke niet zo vrolijk; lens is uit oog gevlogen en was niet meer terug te vinden, zelfs niet in het prullenbakje met de gebruikte wc-papiertjes, die er natuurlijk in de buurt stond... Het wordt bijna een gewoonte om iets achter te laten voor de schoonmaaksters; een lens, in het 1^e hotel een paar Dr. Martens en verder ook nog een slaapmatje in het prullenbakje gestopt. Ach, ze zijn wel meer gewend (ik kan me nog zoiets herinneren als een gipsen arm die iemand achter liet).

Rond half 10 gingen we ontbijten en in de ontbijtzaal zat het Nederlandse stel dat in hetzelfde hotel als wij in Moskou had gezeten. Zij waren net aangekomen in Listvianka en wij stonden juist op het punt om weer te vertrekken. We hebben met z’n vieren ontbeten en om 10 uur afscheid genomen en de tassen gepakt. Anna stond al klaar met de chauffeur (die nog een alcohollucht van –hopelijk- de avond ervoor om zich heen had) en we vertrokken naar het openluchtmuseum Taltsi.

Erg interessant, de Siberische huisjes waren echte woonhuizen geweest en dateerden uit rond de 17^e, 18^e en 19^e eeuw. Een soort blokhutten met van die in elkaar grijpende boomstammen. Er was ook een markt en museumpjes. Na ongeveer 1,5 uur was de excursie ten einde en werden we naar ons hotel in Irkutsk gebracht.

Anna waarschuwde ons nog dat we 2 straten in de buurt van het hotel dienden te mijden (Dat was China town en daar komen nog weleens berovingen voor). We zijn ’s middags Irkutsk ingelopen, op zoek naar souvenirs en een supermarkt. Irkutsk is een erg drukke stad (veel verkeer) en we konden alleen bij de zebrapaden oversteken. Verder niet echt een bijzonder mooie stad. We hebben in de stad (wederom aan een meer!) gegeten bij iets wat een kruising tussen de Mac en een wegrestaurant leek.

De supermarkt bleek trouwens opgedeeld in diverse gedeelten (zoals apart kioskje met drank, fruit, vlees, brood e.d.)met elk een eigen kassa en heel belangrijk, eigen winkelmandjes! Annemieke durfde zomaar een willekeurig mandje uit een kioskje te pakken en liep daarmee naar een ander kioskje. Hierop werd ze door verscheidene mensen boos aangekeken (maar dat was ze inmiddels wel gewend) en aangesproken. Goed dan, de voorraad winkelmandjes dan maar weer correct aangevuld door het winkelmandje snel terug te brengen.

Zonder winkelmandje verder gewinkeld en wat fruit en eten voor de volgende treinreis ingeslagen. Veel aanwijzen, wat goed lukte met kulp van de kassières.

Terug bij het hotel is Pim in het bad gaan liggen. Oja, ons nieuwste optrekje heeft een bad! Morgen om 4:00 (ja, U leest het goed) weer in de startblokken richting trein.

Trusten!

Listvianka (aan het meer)

17-08-2011

De dame met het bord was Anna, zij en de chauffeur Vladimir brachten ons naar het “Legends of Baikal” hotel in Listvianka. Het Baikalmeer is het grootste meer van de wereld. Via een heleboel rivieren stroomt het water erin, en slechts één rivier voert dat water af. Het hotel ligt helemaal aan het begin van die rivier. Dat betekent sterke stroming, dus we mogen niet zwemmen hier (jammer, water is 7 graden).

Ingecheckt, kamer bekeken en ontbeten. Daarna voor het eerst in 4 dagen weer eens heerlijk gedoucht! De douche zag er trouwens erg luxe uit; van die knoppen om stralen water op je rug te zetten(zaten alleen op konthoogte), een regendouche, een normale handdouche en zelfs radio. In het begin was het water ijskoud en bruin en het leek niet warm te worden. Na wat dingen uitgeprobeerd te hebben, bleek dat de warm-en koudwaterknop met elkaar verwisseld waren. De radio bleek niet aangesloten te zijn en de afvoer was half verstopt. Maar het was een douche en hij deed het!

Na deze verkwikkende douche, hebben we wat kleren gewassen in de douche. Het vuilnisbakje uit de badkamer bleek een mooi emmertje hiervoor. De kamer vol drogende kleren achter gelaten, om de berg achter het hotel te beklimmen.

Echt hoog was ie niet, maar voor ons Hollanders is alles een berg. Na een stukje de weg omhoog volgen, vonden we dat de kaart niet klopte en we beter een klein bospaadje konden nemen. Zo door het bos omhoog geklommen tot bij een weggetje kwamen. Dat was weer het pad omhoog en die hebben we gevolgd. Onderweg even gezeten om bij te komen van het toch wel behoorlijk steile stuk, terwijl we daar zaten hoorden we een groep vrouwen Russische liederen zingen. Op de top aangekomen zagen we de zingende dames en een stoeltjeslift. Geen verrassing, want dit was de stoeltjeslift waar we eigenlijk naar op zoek waren.

Na een ijsje gekregen te hebben van een (hoe kan het ook anders) nors Russisch meisje, van het uitzicht genoten, foto’s gemaakt en geprobeerd in ons beste Russisch navraag te doen waar we tickets konden kopen voor de kabelbaan. De meneer gebaarde dat we moesten gaan zitten en het bleek dus gratis te zijn!

Teruggekomen bij het hotel bleek de buitentemperatuur voldoende opgelopen te zijn om eens lekker buiten te zitten. Er is hier een groot terras met uitzicht over het meer. ’s Avonds hebben we ook lekker buiten gedineerd. Op haring lijkende vis (Omul), salade, Kip onder kaas, gebakken aardappels en een gebakje toe stonden op het menu. Smaakte toch wel ontzettend goed na een paar dagen treinmaaltijden. Het uitzicht is echt heel mooi hier(zie foto’s).

Na het eten en nazitten internet geregeld en de vorige blog online gezet. Eerst geprobeerd vanuit de hotelkamer, maar het wifi bereik was zo slecht dat we op het terras zijn gaan zitten. Geen straf met dit weer(t koelt nu wel af, maar met een trui is het heerlijk en we konden meteen meegenieten van de Russische smartlappen die ze in het restaurant draaiden.

De mensen van het hotel zijn erg vriendelijk tov wat we tot nu toe gezien hebben. Ze kijken ons aan, groeten ons als we ze tegen komen er kan zelfs zo af en toe een glimlachje af. Terwijl we hier toch niet veel toeristen zijn tegen gekomen.

18-08-2011

Vanmorgen na enig uitslapen ontbeten. Was lekker, pannenkoekjes, omelet, gevulde broodjes en nog meer lekkere en minder lekkere dingen.

Na ontbijt zijn we door Listvianka gaan lopen. OP de kaart die we hadden gekregen stond een markt aangegeven, dus daar wilden we graag uit komen. Na ongeveer een half uur lopen langs het meer zijn we even neergestreken op een terrasje met uitzicht op het meer. Erg mooi (en erg scheve/krakkemikkige stoeltjes J)! Daarna verder gelopen en na nog een half uur lopen uiteindelijk bij een pleintje met wat kraampjes aangekomen.

Ze hadden leuke dingetjes, maar daar niets gekocht(wij Hollanders waren het niet eens met de prijs). Verder gelopen langs het kiezelstrand en toen liepen we in de rookwolk van een barbecue. Daar kregen we toch wel trek van en we zijn weer neergestreken op een terrasje met uitzicht op het meer (saai wordt het he). Na deze pauze zijn we een stukje teruggelopen en toen zagen we nog meer kraampjes. Hier ook gekeken en ze hadden veel vis (Omul), maar ook leuke souveniers. We hebben onze afdingkunsten in de strijd geworpen en ditmaal trapten ze erin! We konden onze blijdschap niet op!

Nog nagenietend zijn we verder gelopen en zagen we een leuk straatje met typisch oostblokflats aan de ene kant en luxe, grappig gekleurde huisjes aan de andere kant. De huisjes lagen in een soort dal, erg mooi! Onderweg allemaal beestjes tegengekomen; een vliegje (Henk) dat ons stalkte, een kat, een hond en koeien. De zon scheen erg fel deze dag, maar aangezien de wind vanaf het meer komt, voelt deze koud aan (Annemieke vond het koud, Pim vond het juist lekker). Doordat we de zon niet goed voelden branden, zitten we hier nu allebei met een rood hoofd. Op de terugweg nog ons avondmaal gegeten bij een restaurant met uitzicht op (je raad het al) het meer. En ontzettend behulpzame ober. Ondanks dat we elkaar niet verstonden deed hij vreselijk zijn best.

Morgenochtend worden we om 10:00 opgehaald om naar Irkutsk te gaan. We weten niet of er daar ( en de dagen daarna in Mongolie) internet zal zijn, dus: later!

Ps: bedankt voor jullie reactie allemaal! We lezen ze allemaal.